Вытокі праваслаўнага храма ў аг. Азяты Жабінкаўскага раёна Брэсцкай вобласці звязаныя з берасцейскім родам Гайкаў, якія з’яўляліся ўладарамі маёнтка Азяты. Датай узвядзення царквыў паселішчы лічыцца канец ХV ст., а яе заснавальнікам — Мікалай Фёдаравіч Гайка, які дараваў першы фундуш на храм і назваў царкву ў гонар свайго нябеснага заступніка — свяціцеля Мікалая Цудатворца.

Свята-Міхайлаўская царква аг. Расна Камянецкага раёна Брэсцкай вобласці была заснавана ў лютым 1991 г. Але праваслаўнае жыцце прыхода пачало сваё існаванне нашмат раней і мае сваю гісторыю. З скупых архіўных матэрыялаў правамерна выказаць здагадку, што Раснянскі праваслаўны прыход існаваў з моманту першай згадкі пра Расна (1466).

Дакладная дата заснавання Свята-Успенскай царквы ў вёсцы Паніквы Камянецкага раёна Брэсцкай вобласці невядомая. Некаторыя гісторыкі адносяць час будаўніцтва храма да 1710 г. ці 1717 г., іншыя – да канца XIX ст.

Царква Пакрова Прасвятой Багародзіцы размешчана ў цэнтры вёскі Арэпічы Жабінкаўскага раёна Брэсцкай вобласці. Датай узвядзення лічыцца 1721 г. Раней на месцы Свята-Пакроўскай царквы знаходзіўся драўляны храм, збудаваны па ўніяцкіх канонах, які згадваецца ў крыніцах за 1620-я гг.

Краязнаўцы лічаць, што ў ХVІІ ст. на месцы в. Чэрск Брэсцкага раёна быў дубовы гай, вакол яго — непраходныя балоты. Сюды прыйшлі перасяленцы, якія пабудавалі з дубоў невялікую царкву. Пазней, калі тут з’явілася вёска, храм быў дабудаваны, асвячоны ў імя святога архангела Міхаіла. Мяркуецца, што здарылася гэта 21 лістапада 1701 г.

З ростам горада Пружаны Гродзенскай губерні (цяпер Брэсцкай вобласці) у сярэдзіне ХІХ ст. з’явілася надзённая патрэба ў вялікім праваслаўным храме. 29 красавіка 1864 г. на сходзе прадстаўнікоў сельскіх сходаў Пружанскага павета было заяўлена аб гатоўнасці дапамагаць у будаўніцтве царквы як працай, так і грашыма.

Свята-Параскевінская царква ў вёсцы Мікалаева Камянецкага раёна Брэсцкай вобласці была пабудавана ў канцы XIX ст. на сродкі прыхаджан. Пабудавана царква з дрэва на паўночнай ускраіне вёскі на месцы больш старажытнай царквы 1802 г. Першае ўпамінанне аб царкве адносіцца да 1886 г. Да сярэдзіны XX ст. гэта была Свята-Мікалаеўская царква, прыпісная да Камянецкай Свята-Сімяонаўскай царквы, і лічылася Вялікаельнінскай, па ранейшай назве мясцовасці.

Побач з вёскай Вяжное Пружанскага раёна Брэсцкай вобласці працякала невялічкая рачулка Кубанька. Была яна такая вузенькая, што мясцовыя жыхары жартам называлі яе Пераплюйкай. Але прыйшоў час і па рэчышчы Кубанькі вырашылі пракласці меліярацыйны канал. Калі пракладвалі яго ў 1981 г., у адным з месцаў з-пад каўша экскаватара ўвысь ускінуліся некалькі магутных трохмятровых фантанаў вады. Пасля напор вады аслабеў, а каб засцерагчы гэтую ваду ад іншай, было ўстаноўлена бетоннае кальцо. 

Свята-Міхайлаўская царква пабудавана ў цэнтры вёскі Астрамечава Брэсцкага павета Гродзенскай губерні (цяпер Брэсцкага раёна Брэсцкай вобласці) на месцы спарахнелай драўлянай, якая пабудавана ў 1720 г. на сродкі канюшага (стольніка) ваяводства Берасцейскага Міхаіла Станіслава Сузіна. Маёнтак Сузіных знаходзіўся ў Астрамечаве з пачатку ХVII ст. Будаўніцтва новага мураванага храма пачалося ў 1840 г. на сродкі памешчыцы Ганны Сузін (па мужу Швыкоўскай) і ахвяраванні прыхаджан.

Спаса-Праабражэнскі храм у аг. Дзмітравічы — адзін з найстарэйшых помнікаў культавага народнага дойлідства Камянецкага раёна Брэсцкай вобласці. Паводле афіцыйных дадзеных, ён быў пабудаваны на сродкі вернікаў пры ўдзеле святара Фёдара Будзіловіча ў 1786 г. Некаторыя гістарычныя факты сведчаць, што царква ўзводзілася не «з нуля», а была перабудавана з храма, які дзейнічаў да 1740 г.